நித்திய ஜீவன்

ஆதியில் மனிதனை சிருஷ்டித்த தேவன், அவனை ஒரு Robot ஆகப் படைக்கவில்லை. அவன் சுயமாக சிந்தித்து முடிவெடுக்கத்தக்கதாக அவனுக்கு சுயாதீனத்தைக் கொடுத்தார்.

ஆனால் சில சகோதரர்களோ, “மனிதனுக்கென சுயாதீனம் கிடையாது; தேவசித்தப்படியே அவன் ஒவ்வொரு செயலையும் செய்கிறான்” எனக் கூறுகின்றனர். அவர்கள் சொல்வதற்கு ஆதாரமான எந்த வசனமும் வேதாகமத்தில் இல்லை. தேவன் மனிதனுக்கு சுயாதீனத்தைக் கொடுக்காவிடில், அவனிடம் அவர் இப்படியாகச் சொன்னது ஒரு நாடகமாகத்தான் இருக்கும்.

ஆதியாகமம் 2:16 தேவனாகிய கர்த்தர் மனுஷனை நோக்கி: நீ தோட்டத்திலுள்ள சகல விருட்சத்தின் கனியையும் புசிக்கவே புசிக்கலாம். 17 ஆனாலும் நன்மைதீமை அறியத்தக்க விருட்சத்தின் கனியைப் புசிக்கவேண்டாம்; அதை நீ புசிக்கும் நாளில் சாகவே சாவாய் என்று கட்டளையிட்டார்.

கனியைப் புசிக்கவேண்டாம் என மனிதனிடம் ஒருபுறம் சொல்லிவிட்டு, அவன் கனியைப் புசிக்கவேண்டும் எனவும் தேவன் சித்தப்பட்டால் அது தேவனை நாடகமாடுபவராகத்தான் காண்பிக்கும். ஆனால் தேவன் நாடகமாடுபவர் அல்ல. எனவே மனிதன் சுயமாக சிந்தித்து முடிவெடுக்கத்தக்கதான சுயாதீனத்தை தேவன் அவனுக்குக் கொடுத்தார் என்பதே மெய்.

ஆதியில் மனிதனுக்கு அநேக கட்டளைகளை/கற்பனைகளை தேவன் கூறவில்லை; ஒரேயொரு கட்டளையை மட்டும் கொடுத்தார். அக்கட்டளையை மனிதன் மீறியதையும் அதினிமித்தம் அவனும் இப்பூமியும் சபிக்கப்பட்டதையும் நாம் நன்கறிவோம்.

தேவகட்டளையை மீறி, விலக்கப்பட்ட கனியைப் புசித்ததால் மனிதனின் அறிவில் ஒரு மாற்றம் உண்டானது. ஆம், மனிதன் நன்மை/தீமை அறியத்தக்க அறிவை உடையவனானான். இக்கருத்துக்கு பின்வரும் வசனம் ஆதாரமாயுள்ளது.

ஆதியாகமம் 3:22  பின்பு தேவனாகிய கர்த்தர்: இதோ, மனுஷன் நன்மை தீமை அறியத்தக்கவனாய் நம்மில் ஒருவரைப்போல் ஆனான்; இப்பொழுதும் அவன் தன் கையை நீட்டி ஜீவவிருட்சத்தின் கனியையும் பறித்து, புசித்து, என்றைக்கும் உயிரோடிராதபடிக்குச் செய்யவேண்டும் என்று, 23 அவன் எடுக்கப்பட்ட மண்ணைப் பண்படுத்த தேவனாகிய கர்த்தர் அவனை ஏதேன் தோட்டத்திலிருந்து அனுப்பிவிட்டார்.

மனிதன் நன்மை தீமை அறியத்தக்க அறிவைப் பெற்றபின்னர்கூட, தேவன் மனிதனிடம் வேறு கட்டளைகளை/கற்பனைகளைக் கூறவில்லை. மனிதன் சுயமாக சிந்தித்து எது நன்மை எது தீமை என்பதை அறிந்து, நன்மையை ஏற்றுக்கொண்டு, தீமையை விலக்கவேண்டும் என்பதே தேவனின் சித்தமாக இருந்தது.

தொடரும் ...

//இதற்கு ஆதாரமான எந்த வசனமும் வேதாகமத்தில் இல்லை என்கிறீர்கள்!! இப்பொழுதோ அநேக வசனங்களை கொடுத்திருக்கிறோம்!! இந்த தளத்தில் சகோ அன்பு அவர்களின் பதிவுகளுக்கு கோவை பெரேயன்ஸ் தளத்தில் பதில் தந்திரிக்கிறோம்!!//

மீண்டும் சொல்கிறேன்:சில சகோதரர்கள் சொல்கிறதான, “மனிதனுக்கென சுயாதீனம் கிடையாது; தேவசித்தப்படியே அவன் ஒவ்வொரு செயலையும் செய்கிறான்” எனும் கூற்றுக்கு ஆதாரமான எந்த வசனமும் வேதாகமத்தில் இல்லை; அப்படி ஒரு வசனம் இருக்கவும் முடியாது.

“மனிதனுக்கென சுயாதீனம் எதுவும் கிடையாது, அவன் எந்தவொரு செயலையும் தேவசித்தப்படித்தான் செய்வான்” எனும் கூற்று மெய்யெனில் “இந்த விருட்சத்தின் கனியைப் புசிக்கவேண்டாம்” எனும் தேவனின் கட்டளை ஒரு போலியான கட்டளையாகத்தான் இருக்கமுடியும்.

சில சகோதரர்கள் வேதவசனங்களின் கருத்தை சரியாகப் புரிந்துகொள்ளாததால்தான், தவறான சில கோட்பாடுகளை தாங்களாக உண்டாக்கிக்கொண்டு, அதற்கு ஆதாரமாக சில வேதவசனங்களைக் காட்டுகின்றனர்.

இதற்கு உதாரணமாக, “தேவசித்தம்” சம்பந்தமான அவர்களின் கோட்பாட்டுக்கு ஆதாரமாகத் தந்துள்ள வசனங்களில் ஒரு சிலவற்றை மட்டும் எடுத்துக் கொள்வோம்.

ஏசாயா 43:13 நாள் உண்டகாததற்கு முன்னும் நானே இருக்கிறேன்; என் கைக்குத் தப்புவிக்கத்தக்கவன் இல்லை; நான் செய்கிறதைத் தடுப்பவன் யார்?

இவ்வசனத்தின்படி தேவன் செய்வதை யாராலும் தடுக்கமுடியாது என்பது மெய்தான்; ஆனால் மனிதன் செய்வதை, அதாவது தேவனின் கட்டளைக்குக் கீழ்ப்படிவதையோ அல்லது அவரது கட்டளையை மீறுவதையோ தேவன் தடுக்கிறார் என இவ்வசனம் சொல்கிறதா? நிச்சயமாக இல்லை.

சம்பந்தமில்லாத வசனத்தைத் தந்து “இதோ ஆதாரம்” என அறிவீனமாகச் சொன்னால் “தவறான கோட்பாடு” உண்மையாகிவிடாது.

அவர்களின் மற்றுமொரு வசனம்:

கொலோசெயர் 1:13 இருளின் அதிகாரத்தினின்று நம்மை விடுதலையாக்கி, தமது அன்பின் குமாரனுடைய ராஜ்யத்திற்கு உட்படுத்தினவருமாயிருக்கிற பிதாவை ஸ்தோத்திரிக்கிறோம்.

இருளின் அதிகாரத்தினின்று விடுதலையாக்கினாராம்; சரி, அந்த இருளின் அதிகாரி யார்? தேவனா, அல்லது வேறொருவரா? தேவனாக இருந்தால், அவரது சொந்த அதிகாரத்திலிருந்து அவரே விடுதலையாக்குவதில் எந்த விசேஷமும் இல்லையே! வேறொருவரின் அதிகாரத்திலிருந்து விடுதலையாக்குவதுதான் விசேஷமானதான இருக்கும். எனவே இருளின் அதிகாரம் என்பது தேவனின் அதிகாரம் அல்ல. தேவனின் அதிகாரம் அல்லவெனில் வேறு யாருடைய அதிகாரமாக இருக்கமுடியும்? சாத்தானின் அதிகாரமாகத்தான் இருக்கமுடியும்.

அந்த சாத்தானின் அதிகாரத்திற்குள் மனிதர்கள் செல்கையில் தேவன் என்ன செய்துகொண்டிருந்தார்? அவரால் அதைத் தடுக்கமுடியவில்லையா? நிச்சயமாக அல்ல. தேவன் நினைத்தால் மனிதர்கள் இருளுக்குள் செல்லும்போதே அவர்களைத் தடுத்திருக்க முடியும். ஆனால் அவர் அதைச் செய்யவில்லை. ஏனெனில் மனிதனுக்கு சுயாதீன சித்தத்தை தேவன் கொடுத்திருந்தார். அந்த சித்தத்தின்படி அவன் இருளுக்குள் சென்று இருளின் அதிகாரத்தில் சிக்கிக் கொண்டான். ஆம், தேவனின் சித்தப்படி மனிதன் இருளின் அதிகாரத்தில் அகப்படவில்லை; மனிதன் தன் சுயசித்தத்தின்படித்தான் இருளின் அதிகாரத்தில் அகப்பட்டான். இந்த ஒரு ஆதாரமே போதும், “மனிதன் எந்தவொரு செயலையும் தேவசித்தப்படித்தான் செய்கிறான்” எனும் கூற்று தவறு என்பதற்கு.

இருளின் அதிகாரத்தில் அகப்பட்ட மனிதனை முழுக்க முழுக்க தேவன்தான் வெளியே கொண்டுவந்தாரா? அதுவும் இல்லை என்றுதான் பின்வரும் வசனங்கள் சொல்கின்றன.

எபேசியர் 6:11  நீங்கள் பிசாசின் தந்திரங்களோடு எதிர்த்துநிற்கத் திராணியுள்ளவர்களாகும்படி, தேவனுடைய சர்வாயுதவர்க்கத்தையும் தரித்துக்கொள்ளுங்கள். 12 ஏனெனில், மாம்சத்தோடும் இரத்தத்தோடுமல்ல, துரைத்தனங்களோடும், அதிகாரங்களோடும், இப்பிரபஞ்சத்தின் அந்தகார லோகாதிபதிகளோடும், வானமண்டலங்களிலுள்ள பொல்லாத ஆவிகளின் சேனைகளோடும் நமக்குப் போராட்டம் உண்டு. 13 ஆகையால், தீங்குநாளிலே அவைகளை நீங்கள் எதிர்க்கவும், சகலத்தையும் செய்துமுடித்தவர்களாய் நிற்கவும் திராணியுள்ளவர்களாகும்படிக்கு, தேவனுடைய சர்வாயுதவர்க்கத்தையும் எடுத்துக்கொள்ளுங்கள்.

இவ்வசனங்களில் கூறப்பட்டுள்ள பிசாசின் அதிகாரங்கள், துரைத்தனங்கள், பொல்லாத ஆவிகள், அந்தகார லோகாதிபதிகள் எல்லாவற்றையும் சேர்த்துதான் இருளின் அதிகாரம் என கொலோசெயர் 1:13 கூறுகிறது. அந்த அதிகாரத்திலிருந்து வெளியே வருவதற்கு நாம் தான் போராட வேண்டும். நாம் போராடுவதும் போராடாதிருப்பதும் முழுக்க முழுக்க நம் சுயசித்தத்தைத்தான் சார்ந்ததேயொழிய தேவசித்தத்தை சார்ந்தது அல்ல.

இருளின் அதிகாரத்திற்கு எதிராக போராட முன்வருகிற நாம், நமது போராட்டதிற்கான ஆயுதங்களாக தேவனுடைய சர்வாயுத வர்க்கத்தையும் நாம் தான் எடுத்துக்கொள்ளவேண்டும்.

இப்படியாக தேவனுடைய சர்வாயுதவர்க்கத்தை எடுத்து நாம் போராடும்போது, தேவன் தமது பரிசுத்த ஆவி மூலம் நமக்கு உதவிசெய்கிறார். அப்போது நாம் இருளின் அதிகாரத்திலிருந்து விடுதலையாவோம்.

கொலோசெயர் 1:13 கூறுகிற இருளின் அதிகாரத்திலிருந்து நாம் விடுதலையாவதில் இத்தனை விஷயங்கள் அடங்கியுள்ளன. இதையறியாமல், (சாத்தானைப் போல்) ஒரு  வசனத்தை மட்டும் பிடித்துக்கொண்டு முட்டாள்தனமான கருத்துக்களையும் கொள்கைகளையும் சிலர் கூறிவருகின்றனர்.

அவர்கள் சொல்வதை நாம் அப்படியே ஏற்றுக்கொண்டால், “என் ஜனங்கள் அறிவில்லாமையால் சங்காரமாகிறார்கள்” என தேவன் சொல்கிறபடியே (ஓசியா 4:6) நமக்கு நேரிடும்.

யோவான் 5:24 என் வசனத்தைக் கேட்டு, என்னை அனுப்பினவரை விசுவாசிக்கிறவனுக்கு நித்தியஜீவன் உண்டு; அவன் ஆக்கினைத்தீர்ப்புக்குட்படாமல், மரணத்தைவிட்டு நீங்கி, ஜீவனுக்குட்பட்டிருக்கிறான் என்று மெய்யாகவே மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்.

வசனத்தை கேட்டு பிதாவை விசுவாசிப்பவனுக்கு நித்திய ஜீவன் உண்டு என்று வசனம் சொல்லுகிறது!! ஆனால் அன்பு அவர்களுக்கு கிரியை செய்தால் மாத்திரமே நித்திய ஜீவனாம்!! வேறு ஒன்றும் தேவையில்லையாம்!! பிதாவிடத்தில் விசுவாசம் கொண்டாலே இவை யாவும் நடக்கும்!! இனி விசுவாசம் உங்கள் சொந்த முயற்சியா, விசுவாசம் தேவனின் ஈவு என்கிறது வசனம்:

எபேசியர் 2:8 கிருபையினாலே விசுவாசத்தைக்கொண்டு இரட்சிக்கப்பட்டீர்கள்; இது உங்களால் உண்டானதல்ல, இது தேவனுடைய ஈவு;

ஆனால் சகோ அன்பு சொல்லுகிறார், இது என்னால் (அன்பு) என் கிரியையினால் உண்டானது!! விசுவாசிப்பதே ஒரு ஈவு என்று கொடுக்கப்படுகிறது, அந்த விசுவாசத்தை கொண்டு பிதாவை விசுவாசிப்பவனுக்கு நித்திய ஜீவன் உண்டு என்று வசனம் தெளிவாக சொல்லும் போது, இவருக்கு அப்படி பட்ட வசனமும், அப்படி பட்ட விளக்கமும் சாத்தானின் போதனையாக தெரிவதில் எந்த தவறும் இல்லை!! தன் கிரியை நம்பி, தேவனின் ஈவான கிருபையும் விசுவாசத்தையும் சாத்தான் ஒருவன் தான் தள்ளி வைக்க முடியும்!!


யோவான் 5:39 வேதவாக்கியங்களை ஆராய்ந்துபாருங்கள்; அவைகளால் உங்களுக்கு நித்தியஜீவன் உண்டென்று எண்ணுகிறீர்களே, என்னைக்குறித்துச் சாட்சிகொடுக்கிறவைகளும் அவைகளே.

அடுத்து தேவ வாக்கியங்களை ஆராய்ந்துபாருங்கள், அதினால் நித்தியஜீவன் உண்டென்று கிறிஸ்து இயேசு சொல்லுகிறார்!! உடனே சகோ அன்பு சொல்லுகிறார், தேவ வாக்கியங்களில் எவை எல்லாம் கிரியை குறித்து சொல்லுகிறதோ அது மாத்திரமே நித்திய ஜீவனுக்கு உண்டான வசனங்கள் மற்றவை எல்லாம் சாத்தான் (நாங்க தான்) கொண்டு வரும் முட்டாள் தனமான கருத்தும் கோட்பாடுகளாம்!! அதாவது இவருக்கு கிறிஸ்து இயேசு சொல்லியும் இவர் இவர் பிடிவாதத்தில் நிலைத்திருப்பது எதை காட்டுகிறது!!??

யோவான் 6:47 என்னிடத்தில் விசுவாசமாயிருக்கிறவனுக்கு நித்தியஜீவன் உண்டென்று மெய்யாகவே மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன்.

கிறிஸ்துவிடத்தில் விசுவாசமாயிருக்கிறவனுக்கு நித்திய ஜீவன் உண்டு என்று மெய்யாகவே மெய்யாகவே கிறிஸ்து இயேசு சொல்லுகிறார்!! ஆனால் இதுவும் சகோ அன்புக்கு சாத்தானின் முட்டாள்த்தனமான கருத்தும் போதனையுமாம்!! இவர் கிரியை செய்வதில் தான் நித்திய ஜீவன் என்பதில் அசைக்க முடியாத நம்பிக்கை கொண்டிருப்பதினால் இவருக்கு நித்திய ஜீவனை குறித்தான மற்ற வசனங்கள் எல்லாம் சாத்தான் கொண்டு வந்த முட்டாள்த்தனமான போதனைகளாக தெரிகிறது!!

யோவான் 6:54 என் மாம்சத்தைப் புசித்து, என் இரத்தத்தைப் பானம்பண்ணுகிறவனுக்கு நித்தியஜீவன் உண்டு; நான் அவனைக் கடைசிநாளில் எழுப்புவேன்.

இது அவசியம் இல்லாத கோட்பாடு என்று சகோ அன்பு ஏற்கனவே சொல்லியிருக்கிறார்!! ஒருவேளை இந்த போதனையும் சாத்தான் தான் கொண்டு வந்திருப்பானோ என்கிற அய்யம் இவருக்கு!!

யோவான் 17:3 ஒன்றான மெய்த்தேவனாகிய உம்மையும் நீர் அனுப்பினவராகிய இயேசுகிறிஸ்துவையும் அறிவதே நித்தியஜீவன்.

இந்த வசனமும் சகோ அன்புக்கு சாத்தானின் முட்டாள்த்தனமான போதனையாக தோன்றுகிறது!! ஏனென்றால் அது எப்படி கிரியை இல்லாமல் ஒன்றான மெய்த்தேவனாகிய பிதாவையும் அவரின் குமாரனான கிறிஸ்து இயேசுவையும் அறிவது என்கிறார் சகோ அன்பு!!

ரோமர் 6:23 பாவத்தின் சம்பளம் மரணம்; தேவனுடைய கிருபைவரமோ நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்துவினால் உண்டான நித்தியஜீவன்.

தேவனுடைய கிருபைவரமோ நம்முடைய கர்த்தராகிய கிறிஸ்து இயேசுவினால் உண்டாகும் நித்திய ஜீவன் என்பது சகோ அன்புக்கு சாத்தானின் முட்டாள்த்தனமான போதனையாக இருக்கலாம்!! அது எப்படி தேவனின் கிருபை வரம் என் அனுமதி இன்றி என்னில் செயல்ப்பட முடியும் என்றும் அவர் கேட்கலாம்!!

இத்துனை வசனங்கள் கொடுத்தாலும் சகோ அன்பு அவர் தளத்தில் சொல்லுவார், நான் (கோவை பெரேயன்ஸ் சகோதரர்கள்) ஏதோ ஒரே ஒரு வசனத்தை பிடித்துக்கொண்டு சாத்தானின் போதனையை (சகோ அன்புக்கு சில் சமயம் அவர் கருத்துக்கு முரனான வசனங்கள் எல்லாம் சாத்தானின் போதனையாக தெரிகிறது) முட்டள்த்தனமான கருத்தும் கோட்பாடுகளையும் கொண்டு தந்துக்கொண்டிருக்கிறோம் என்பார்!!

சகோ அன்பு அவர்களே, கிரியை செய்தால் தான் நித்திய ஜீவன் என்றால் ஒன்றான் மெய் தேவனாகிய பிதாவையும் அவரின் குமாரனையும் அறிவதினால் உண்டாவது என்ன‌!!??

கிரியை கிரியை என்று சொல்லிக்கொண்டு ஒரே வசனத்தை பிடித்துக்கொண்டு கிரியை செய்தால் போதும் நித்திய ஜீவன் உண்டு என்று நீங்கள் தான் ஒரே வசனத்தை பிடித்துக்கொண்டு அதில் நிலைத்திருக்கிறீர்கள் என்பது எங்களின் குற்றச்சாட்டு!!

//இந்த தளத்தின் வாசகர்களுக்காக: நாங்கள் ஏதோ ஒரே ஒரு வசனத்தை பிடித்துக்கொண்டு இந்த தளத்தின் நிர்வாகியிடத்தில் முட்டாள்தனமான கருத்துக்களை வைத்துக்கொண்டு இருக்கிறோம் என்று பொய் மூட்டையை அவிழ்த்து விட்டு கொண்டு இருக்கிறார்!! இதோ இந்த தளத்தின் வாசகர்கள் முடிவு செய்யுங்கள், நாங்கள் சாத்தானை போல் ஒரே வசனத்தை வைத்து தான் முட்டாள்தனமான கருத்துக்களை சொல்லி வருகிறோமா என்று!!//

//உங்கள் கருத்துக்கு தோதாக தெரிகிற மாதிரியான ஒன்று இரண்டு வசனங்களை எடுத்து போட்டுக்கொண்டு, நாங்கள் சாத்தனை போல் ஒரே வசனத்தை பிடித்துக்கொண்டு இருக்கிறோம் என்று எழுதுவது எத்தகை செயல் (கிரியை) என்பது உங்களுக்கே வெளிச்சம்!!//

ஒன்றிரண்டு வசனங்கள் மட்டுமல்ல, அத்தனை வசனங்களும் எனது கருத்துக்குத் தோதானவைதான். ஒரு பானை சோற்றுக்கு ஒரு சோறு மட்டுமே பதம். நான் 2 சோற்றை (வசனத்தை) பதம் பார்த்துள்ளேன். இரண்டுமே அவர்கள் கருத்துக்கு இசைவாக வேகவில்லை. இப்படியிருக்க ஒவ்வொரு வசனமாக எடுத்து நான் பதம் பார்க்கவேண்டிய அவசியமில்லை.

இவர்கள் ஏராளமான வசனங்களைச் சொல்லியுள்ளதுபோல் சாத்தானும் தனது ஒவ்வொரு சோதனையிலும் ஏராளமான தேவவல்லமைகளை/வசனங்களைக் கூறியிருக்கலாம். ஆனால் அவன் ஒரேயொரு தேவவல்லமையை/வசனத்தை மட்டுமே சொன்னான். அவன் சொன்னதை மீண்டும் ஒருமுறை படிப்போமாக.

முதல் சோதனை:

மத்தேயு 4:3 நீர் தேவனுடைய குமாரனேயானால், இந்தக் கல்லுகள் அப்பங்களாகும்படி சொல்லும்.

2-வது சோதனை:

மத்தேயு 4:6 நீர் தேவனுடைய குமாரனேயானால் தாழக்குதியும்; ஏனெனில், தம்முடைய தூதர்களுக்கு உம்மைக்குறித்துக் கட்டளையிடுவார்; உமது பாதம் கல்லில் இடறாதபடிக்கு, அவர்கள் உம்மைக் கைகளில் ஏந்திக்கொண்டு போவார்கள் என்பதாய் எழுதியிருக்கிறது.

சாத்தானை நினைத்திருந்தால் பின்வருமாறு கூறப்பட்டுள்ளபடி ஏராளமான தேவவல்லமைகளை/வசனங்களைக் கூறியிருக்கலாம்.

முதல் சோதனை:

நீர் தேவனுடைய குமாரனேயானால், வானத்திலிருந்து மன்னாவைப் பொழியச் செய்யும்.

நீர் தேவனுடைய குமாரனேயானால், எட்டிக் காய்களை அத்திப் பழங்களாக மாற்றும்.

நீர் தேவனுடைய குமாரனேயானால், இந்த மண்ணை கோதுமை மணிகளாக மாற்றும்.

இப்படி பலவிதமான தேவவல்லமைகளை சாத்தான் கூறியிருக்கலாம்.

2-வது சோதனை:

இயேசுவை சமுத்திரக் கரைக்குக் கொண்டுசென்று, நீர் தேவனுடைய குமாரனேயானால், இந்த சமுத்திரத்தைப் பிளந்து நடந்து செல்லும்; ஏனெனில் மோசே சமுத்திரத்தை அடித்தபோது அது பிளந்து வெட்டாந்தரையாக ஆனதாக எழுதியிருக்கிறதே எனச் சொல்லியிருக்கலாம்.

இயேசுவை சமுத்திரக் கரைக்குக் கொண்டுசென்று, நீர் தேவனுடைய குமாரனேயானால், இந்த சமுத்திரத்தை வற்றிப்போகப்பண்ணும்; ஏனெனில், “அவர் சமுத்திரத்தை அதட்டி, அதை வற்றிப்போகப்பண்ணி, சகல ஆறுகளையும் வறட்சியாக்குகிறார்” என்று எழுதியிருக்கிறதே (நாகூம் 1:4) எனச் சொல்லியிருக்கலாம்.

இயேசுவை மலைக்குக் கொண்டுசென்று, நீர் தேவனுடைய குமாரனேயானால், இந்த மலையை மிதித்து நொறுக்கும்; ஏனெனில், “இதோ, போரடிக்கிறதற்கு நான் உன்னைப் புதிதும் கூர்மையுமான பற்களுள்ள யந்தரமாக்குகிறேன்; நீ மலைகளை மிதித்து நொறுக்கி, குன்றுகளைப் பதருக்கு ஒப்பாக்கிவிடுவாய்” என்று எழுதியிருக்கிறதே (ஏசாயா 41:15) எனச் சொல்லியிருக்கலாம்.

இப்படி பல வசனங்களை சாத்தான் கூறியிருக்கலாம்.

ஆனால் அவன் ஒரேயொரு வல்லமை மற்றும் வசனத்தை மட்டுமே சொன்னான். ஏனெனில் எத்தனை வல்லமைகளை/வசனங்களைச் சொன்னாலும் அவையனைத்தும் ஒரேவித கருத்தாகத்தான் இருக்கும் என்பதையும் எல்லாவற்றிற்கும் இயேசு பதில் சொல்லிவிடுவார் என்பதையும் அவன் அறிந்திருந்தான். எனவே ஒரேயொரு வல்லமை மற்றும் வசனத்தைச் சொல்லி அவன் நிறுத்திக்கொண்டான்.

ஆனால் நம் சகோதரர்களோ ஒரேவிதமான கருத்தில் ஏராளமான வசனங்களைத் தந்து, “இதற்குப் பதில்தரவில்லை, அதற்குப் பதில்தரவில்லை” எனக் குற்றஞ்சாட்டுகின்றனர்.

இவர்களின் ஒவ்வொரு வசனங்களுக்கும் தனித் தனி பதில் தேவையில்லை; எபேசியர் 6:11-14 வசனங்களின் அடிப்படையிலான பதில் மட்டுமே போதும்.

காயீன் ஆபேலை கொலைசெய்த பின்னர், கொலை செய்வது ஒரு பாவம் என்பதை தேவன் நேரடியாக உணர்த்தினார். மாத்திரமல்ல, ஆதாமின் பாவத்தால் மரணம் எனும் தண்டனை எல்லோருக்கும் நியமிக்கப்பட்ட போதிலும், ஒவ்வொரு மனிதனும் சுயமாகச் செய்கிற பாவங்களுக்கும் தனித்தனியே தண்டனை உண்டு என்பதை தேவன் மனிதனுக்கு உணர்த்தினார். பின்வரும் வசனங்கள் இக்கருத்துக்கு ஆதாரமாயுள்ளது.

ஆதியாகமம் 4:10 அதற்கு அவர்: என்ன செய்தாய்? உன் சகோதரனுடைய இரத்தத்தின் சத்தம் பூமியிலிருந்து என்னை நோக்கிக் கூப்பிடுகிறது. 11 இப்பொழுது உன் சகோதரனுடைய இரத்தத்தை உன் கையிலே வாங்கிக்கொள்ளத் தன் வாயைத் திறந்த இந்தப் பூமியில் நீ சபிக்கப்பட்டிருப்பாய். 12 நீ நிலத்தைப் பயிரிடும்போது, அது தன் பலனை இனி உனக்குக் கொடாது; நீ பூமியில் நிலையற்று அலைகிறவனாயிருப்பாய் என்றார்.
13 அப்பொழுது காயீன் கர்த்தரை நோக்கி: எனக்கு இட்ட தண்டனை என்னால் சகிக்கமுடியாது. 14 இன்று என்னை இந்தத் தேசத்திலிருந்து துரத்திவிடுகிறீர்; நான் உமது சமுகத்துக்கு விலகி மறைந்து, பூமியில் நிலையற்று அலைகிறவனாயிருப்பேன்; என்னைக் கண்டுபிடிக்கிறவன் எவனும் என்னைக் கொன்றுபோடுவானே என்றான்.

தனது பாவத்திற்காக தனிப்பட்ட முறையில் காயீன் தண்டனை பெற்றான். இதேவிதமாக இன்றுவரையிலும் மனிதர்கள் தங்கள் பாவங்களுக்காக தனிப்பட்ட முறையில் தண்டனை பெற்றுக்கொண்டுதான் இருக்கின்றனர்; ஆனால் அதை அவர்கள் உணர்வதில்லை. வியாதிதான் மனிதனின் பாவங்களுக்கான பிரதான தண்டனை என்பதை வேதாகமத்தின் பல வசனங்கள் கூறுகின்றன (உபாகமம் 28:27; 2 சாமுவேல் 12:15; சங்கீதம் 103:3; 107:17; ஏசாயா 1:5; மத்தேயு 9:2; யோவான் 5:14; யாக்கோபு 5:15).

வேதாகமம் இவ்வளவாய் சொல்லியுள்ளபோதிலும் வேதாகமத்தை நன்கறிந்த நாம், நமக்கு வியாதி வருகையில் நாம் பாவம் செய்துள்ளோமோ என சிந்தித்துப் பார்ப்பதில்லை. மாறாக, வியாதிக்கான அறிவியல் ரீதியான காரணங்களின் அடிப்படையில் நம் வியாதியைக் குணமாக்க முயலுகிறோம்.

இப்பூமியில் நமக்கு நேரிடுகிற பல இன்னல்களுக்குக் காரணம் நமது பாவமும் நம் முன்னோர்களின் பாவமுமே. ஆயினும் தேவன் தமது சுயசித்தத்தின்படியும் சிலரை இன்னல்களுக்கு ஆளாக்குகிறார். இஸ்ரவேலரை சோதிக்கும்படி அவர்களை வருத்தத்தின்பாதையில் நடத்தினார் (உபாகமம் 8:3); சாத்தானின் சவாலை தோற்கடிக்கும்படி யோபுவை உபத்திரவத்திற்குள்ளாக நடத்தினார் (யோபு 2:3); தேவனுடைய கிரியைகள் வெளிப்படும்படியாக ஒருவனை பிறவிக்குருடனாகப் பிறக்கச் செய்தார் (யோவான் 9:3). இன்னும் நாம் அறியக்கூடாத பல காரணங்களினிமித்தம் தேவன் நம்மை இன்னல்களுக்குள்ளாக நடத்தக்கூடும். ஆகிலும் நமக்கோ நம் பிள்ளைகளுக்கோ இன்னல்கள் நேரிடுகையில், நாம் தேவனுக்கெதிராக ஏதேனும் பாவம் செய்துள்ளோமா என ஆராய்ந்து அறிவது அவசியமே.

காயீன் ஆபேல் சம்பவத்தின்போது கொலைசெய்வது ஒரு பாவமென நேரடியாக உணர்த்திய தேவன், அப்போதுகூட வேறெந்த பாவத்தைக் குறித்தும் எடுத்துரைக்கவில்லை. ஆகிலும் நோவா காலத்தில், கொலையைத் தவிர்த்த வேறு செயல்களின் காரணமாக மனிதர்கள் அக்கிரமக்காரராகத் தீர்க்கப்பட்டனர்; அதே வேளையில் நோவா மட்டும் நீதிமான் எனவும் தீர்க்கப்பட்டார்.

மனிதர்கள் தங்கள் சுயமனசாட்சியின்படி செய்யும் செயல்களின் அடிப்படையில் அவர்கள் அக்கிரமக்காரர் எனவும் நீதிமான்கள் எனவும் தீர்க்கப்படமுடியும் என்பதற்கு ஆதாரமாக நோவாவும் அவரது காலத்தில் வாழ்ந்த ஜனங்களும் ஆதாரமாயுள்ளனர்.

தொடரும் ...

தேவனின் நியாயப்பிரமாணம் என்பது ஏராளமான நீதி நியாயங்களை உள்ளடக்கியதாகும். ஆகிலும், தேவனின் நியாயப்பிரமாணமானது இரண்டே இரண்டு பிரதான கற்பனைகளில் உள்ளடங்கி விடுவதாக இயேசு சொல்கிறார். அவை:

மாற்கு 12:29 இயேசு அவனுக்குப் பிரதியுத்தரமாக: கற்பனைகளிலெல்லாம் பிரதான கற்பனை எதுவென்றால்: இஸ்ரவேலே கேள், நம்முடைய தேவனாகிய கர்த்தர் ஒருவரே கர்த்தர். 30 உன் தேவனாகிய கர்த்தரிடத்தில் உன் முழு இருதயத்தோடும், உன் முழு ஆத்துமாவோடும், உன் முழு மனதோடும், உன் முழுப் பலத்தோடும் அன்புகூருவாயாக என்பதே பிரதான கற்பனை. 31 இதற்கு ஒப்பாயிருக்கிற இரண்டாம் கற்பனை என்னவென்றால்: உன்னிடத்தில் நீ அன்புகூருவதுபோல் பிறனிடத்திலும் அன்புகூருவாயாக என்பதே; இவைகளிலும் பெரிய கற்பனை வேறொன்றுமில்லை என்றார். தேவனிடம் அன்புகூரவேண்டும், சகமனிதரிடம் அன்புகூரவேண்டும் என்பதே பிரதான 2 கற்பனைகளாகும்.

இவ்விரு கற்பனைகளில் முதல் கற்பனை தேவனை அறிந்தவர்களுக்கு மட்டுமே பொருந்தும். ஆனால் 2-வது கற்பனை தேவனை அறிந்தவர்கள்/அறியாதவர்கள் அனைவருக்கும் பொருந்தும்.

தான் கண்ட சகோதரனிடத்தில் அன்புகூராதவன் காணாத தேவனிடத்தில் எப்படி அன்புகூருவான் என 1 யோவான் 4:20-ல் யோவான் கேட்கிறார். தேவனை அறிந்தவர்களிடத்தில்தான் இக்கேள்வியை அவர் கேட்கிறார். இதிலிருந்து நாம் அறிவதென்ன? முதலாவது நாம் அன்புகூர வேண்டியது, கண்ட சகோதரனிடம்தான். இதைச் செய்யாமல் காணாத தேவனிடம் அன்புகூர்வது போலியான அன்பாகத்தான் இருக்கும். எனவே நாம் முதலாவதாகச் செய்யவேண்டியது, சகமனிதரிடம் அன்புகூருவதுதான். இதைத்தான் தேவன் நம்மிடம் முதலாவதாக எதிர்பார்க்கிறார். இக்கருத்துக்கு பின்வரும் வசனங்களும் ஆதாரமாயுள்ளன.

நீதிமொழிகள் 19:17 ஏழைக்கு இரங்குகிறவன் கர்த்தருக்குக் கடன்கொடுக்கிறான்; அவன் கொடுத்ததை அவர் திரும்பக் கொடுப்பார்.

நீதிமொழிகள் 14:31 தரித்திரனை ஒடுக்குகிறவன் அவனை உண்டாக்கினவரை நிந்திக்கிறான்; தரித்திரனுக்குத் தயைசெய்கிறவனோ அவரைக் கனம்பண்ணுகிறான்.

மத்தேயு 25:40 அதற்கு ராஜா (இயேசு) பிரதியுத்தரமாக: மிகவும் சிறியவராகிய என் சகோதரரான இவர்களில் ஒருவனுக்கு நீங்கள் எதைச் செய்தீர்களோ, அதை எனக்கே செய்தீர்கள் என்று மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன் என்பார்.

45 அப்பொழுது அவர் அவர்களுக்குப் பிரதியுத்தரமாக: மிகவும் சிறியவர்களாகிய இவர்களில் ஒருவனுக்கு நீங்கள் எதைச் செய்யாதிருந்தீர்களோ, அதை எனக்கே செய்யாதிருந்தீர்கள் என்று மெய்யாகவே உங்களுக்குச் சொல்லுகிறேன் என்பார்.

ஏழைக்கு இரங்குகிறவன் தேவனை அறிந்தவனா அறியாதவனா என்ற கேள்வியே இல்லை; அவன் யாராக இருந்தாலும் அவன் தேவனுக்குத்தான் கடன் கொடுக்கிறான். அவன் கொடுத்ததை தேவன் திரும்பக் கொடுப்பார் எனும் வாக்குத்தத்தம் அனைவருக்கும் பொருந்தும்.

தரித்திரனுக்குத் தயை செய்பவன் ஒருவேளை தேவனை அறியாதவனாக இருந்தாலும், அவன் தன்னையறியாமலேயே தேவனைக் கனம்பண்ணுகிறவனாயிருக்கிறான். அதேவேளையில் தேவனை அறிந்த ஒருவன், - தேவனை வெகுவாகக் கனம்பண்ணுவதாகக் கூறுகிற ஒருவன் -, தரித்திரனுக்குத் தயை செய்யாதிருந்தால் அவன் தேவனைக் கனம்பண்ணாதவனாகத்தான் கருதப்படுவான்.

எனவே இவ்வுலக மனிதர் அனைவரிடமும் தேவன் பிரதானமாக எதிர்பார்க்கிற காரியம், சகமனிதரிடம் அன்புகூருவதுதான். இந்த அன்புகூருதல் என்பது நியாயப்பிரமாணத்தை அறிந்துதான் வரவேண்டுமென்பதில்லை. மனிதன் தேவசாயலாகப் படைக்கப்பட்டுள்ளதால், தேவசாயலின் ஒரு தன்மையான அன்பு, அனைத்து மனிதரிடமும் இயல்பாகவே இருக்கத்தான் செய்யும். எனவே தன் மனதின் பிரமாணத்தின்படியே ஒருவன் பிறனிடம் அன்புகூர முடியும்.

ஆனாலும் ஒருவனிடம் சுயநலம் மேலோங்கும்போது பிறரிடம் அன்பு செலுத்துவது குறைந்துவிடும். இப்படி தனது இயல்பான பண்பை காட்டத்தவறுபவர்களுக்காகத்தான் நியாயப்பிரமாணத்தை தேவன் கொடுத்தார். எனவே நியாயப்பிரமாணத்தை பெற்றவர்கள்/பெறாதவர்கள் என்ற வித்தியாசமின்றி அனைத்து மனிதரிடமும் தேவன் எதிர்பார்க்கிற பிரதான காரியம் பிறனிடம் அன்புகூருவதுதான்.

இந்த அன்புகூருதலில் நியாயப்பிரமாணம் முழுமையும் எப்படி அடங்கும்?

தொடரும் ...