நித்திய ஜீவன்

அனபான சகோதரரே!
தங்கள் கட்டுரையின் முன்னுரையின் அடிப்படியில்தான் எனது விமர்சனத்தைக் கூறியுள்ளேன்.

//ஆதிச்சபைக்கும் நமக்குமுள்ள வேறுபாட்டை நாம் அறிந்து, நாம் அவர்களைவிட்டு எவ்வளவு தூரம் கடந்து வந்துவிட்டோம் என்பதை உணர்வது மிக மிக அவசியம்.//

“மிகமிக அவசியம்” என்று சொல்லித்தான் “ஆதிச்சபைக்கும் நமக்குமுள்ள பல வேறுபாடுகளை” பட்டியலிட்டுள்ளீர்கள். ஆதிச்சபையினர் கூறாத “திரித்துவத்தை” நாம் கூறுவது வேறுபாடு இல்லையா? எத்தனையோ வேறுபாடுகளை நீங்கள் சொன்னீர்கள், நானும் எனக்கு உணர்த்தப்பட்ட ஒரு வேறுபாட்டைச் சொன்னேன். நான் சொல்லும்போது “இதெல்லாம் வேண்டாம், இயேசுவுக்கு சீஷனாக வாழ்வது எப்படி என்பதுதான் முக்கியம், அவரை சென்றடைய என்ன வழி என்பதுதான் முக்கியம்” என்கிறீர்கள்.

ஆரம்பத்தில் “வேறுபாடுகளை உணர்வது மிகமிக அவசியம்” என்று சொல்லிவிட்டு, வேறுபாட்டில் ஒன்றை நான் சொன்னால், “அது முக்கியமல்ல, இதுதான் முக்கியம்” என்கிறீர்கள். இது உங்களது நடுநிலையையும் நேர்மையையும் கேள்விக் குறியாக்குகிறது.

நமது “சுண்டைக்காய்” மூளையால் தேவனுடைய தன்மையைப் புரிந்துகொள்வது கடினம் என்கிறீர்கள். ஆனால் “அதே சுண்டைக்காய் மூளையால்தான்” தேவனுடைய தன்மைகளை ஆராய்ந்து “திரித்துவத்தைக்” கண்டுபிடித்துள்ளனர் நம் பாபிலோன் சபையினர். “திரித்துவத்தை” வேதாகமமும் கூறவில்லை, நானும் கூறவில்லை. நம் சபையார் கண்டுபிடித்ததுதான் “திரித்துவம்”. “கிறிஸ்துமஸ், ஞாயிறு ஆராதனை” ஆகியவற்றையெல்லாம், நம் சபையார் கண்டுபிடித்து சொன்னதை எடுத்துரைத்த நீங்கள், மெய்யாகவே நடுநிலையாளராக இருந்தால், நம் சபையார் திரித்துவத்தைக் கண்டுபிடித்துச் சொன்னதையும் எடுத்துரைத்திருக்க வேண்டும்.

//திரித்துவம் போன்ற நமது எல்லைக்கு அப்பாற்பட்ட விஷயங்களை ஆராய்வதிலும் விவாதிப்பதிலும் நேரத்தை செலவிட்டு எல்லோருடனும் சண்டையிட்டு,…//

ஒரு திருத்தம் சகோதரரே! திரித்துவம் என்பது நமது எல்லைக்கு அப்பாற்பட்ட விஷயம் அல்ல, நம் வேதாகமத்தில் இல்லாத விஷயம். வேதாகமத்தில் இல்லாத திரித்துவத்தை நான் ஒருபோதும் ஆராய்ந்ததில்லை. அது எனது வேலையுமல்ல. வேதாகமத்தில் இல்லாத ஒன்றை நான் ஏன் ஆராயவேண்டும்?

“திரித்துவம் வேதாகமத்தில் இல்லை” எனும் உண்மையை எடுத்துச் சொல்வதுமட்டுந்தான் என் வேலை. அப்படிச் சொல்லும்போது விவாதம் எழுந்தால் அதில் எனது நேரத்தைச் செலவளித்துதான் ஆகவேண்டும். உண்மையை எடுத்துரைப்பதற்கு எனது நேரத்தைச் செலவளிப்பது அவசியம்தான் என நான் கருதுகிறேன்.

தேவனின் தன்மைகளை ஆராயும் விஷயத்தில் நமது மூளையை “சுண்டைக்காய்” மூளை என்று சொல்லி மட்டுப்படுத்த எனக்கு மனதில்லை. ஏனெனில் தேவனும் தேவகுமாரனாகிய இயேசுவும் இப்படிக் கூறியுள்ளனர்.

ஏசாயா 1:3 மாடு தன் எஜமானையும், கழுதை தன் ஆண்டவனின் முன்னணையையும் அறியும்; இஸ்ரவேலோ அறிவில்லாமலும், என் ஜனம் உணர்வில்லாமலும் இருக்கிறது.

யோவான் 17:3 ஒன்றான மெய்த்தேவனாகிய உம்மையும் நீர் அனுப்பினவராகிய இயேசு கிறிஸ்துவையும் அறிவதே நித்தியஜீவன்.

“மாடும் கழுதையுங்கூட எஜமானனை அறியும்போது, அவற்றைவிட அறிவில் கூடின நீ, உன் எஜமானனாகிய என்னை அறியாமற் போனாயே” என தேவன் ஆதங்கப்படுகிறார்.

எனவே தேவன் தந்தது “சுண்டைக்காய்” மூளையோ, அல்லது “பலாக்காய்” மூளையோ என்பதெல்லாம் எனக்குத் தெரியாது; அவர் தந்த மூளையைக் கொண்டு அவரை எல்லாவிதத்திலும் அறிய வேண்டும், அதைத்தான் அவர் எதிர்பார்க்கிறார் என்பதுதான் எனக்குத் தெரியும்.

தேவனின் தன்மைகளை நாம் ஆராய்ந்து அறியத்தக்கதாகத்தான் அவரை வேதாகமம் நமக்கு அறிமுகப்படுத்தியுள்ளது. ஆதி அப்போஸ்தலர் தேவனை சரியாகத்தான் அறிந்து கூறி வந்தனர். உதாரணம்:

1 கொரி. 8:5,6 வானத்திலேயும் பூமியிலேயும் தேவர்கள் என்னப்படுகிறவர்கள் உண்டு; இப்படி அநேக தேவர்களும் அநேக கர்த்தாக்களும் உண்டாயிருந்தாலும், பிதாவாகிய ஒரே தேவன் நமக்குண்டு, அவராலே சகலமும் உண்டாயிருக்கிறது; அவருக்கென்று நாமும் உண்டாயிருக்கிறோம். இயேசுகிறிஸ்து என்னும் ஒரே கர்த்தரும் நமக்குண்டு; அவர்மூலமாய்ச் சகலமும் உண்டாயிருக்கிறது, அவர் மூலமாய் நாமும் உண்டாயிருக்கிறோம்.

ஆனால் இந்த அறிவு இல்லாதவர்கள்தான் (1 கொரி. 8::7), தங்கள் “சுண்டைக்காய்” மூளையைக் கொண்டு வேறு கோணத்தில் ஆராய்ந்து, “திரித்துவத்தைக்” கண்டுபிடித்துள்ளனர். அவர்களின் இக்கண்டுபிடிப்பு, ஆதிச்சபையாருக்கும் இன்றைய சபையாருக்கும் இடையேயான ஒரு வேறுபாடுதான். எல்லா வேறுபாட்டையும் சொன்ன நீங்கள், இதையும் சொல்லத்தான் வேண்டும். ஒருவேளை வெகுஜன எதிர்ப்பை சம்பாதிக்க மனதில்லாததால், திரித்துவ வேறுபாட்டை நீங்கள் சொல்லாமல் விட்டிருக்கலாம். ஆனால் வேதாகமம் இப்படிச் சொல்வதை சற்று நினைவுகூருங்கள்.

கலாத்தியர் 1:10 இப்பொழுது நான் மனுஷரையா, தேவனையா, யாரை நாடிப் போதிக்கிறேன்? மனுஷரையா பிரியப்படுத்தப் பார்க்கிறேன்? நான் இன்னும் மனுஷரைப் பிரியப்படுத்துகிறவனாயிருந்தால் நான் கிறிஸ்துவின் ஊழியக்காரனல்லவே.

நண்பர் அன்பு அவர்களுக்கு, தங்கள் பதிலுக்கு நன்றி. திரித்துவம், எழுப்புதல் போன்ற நாம் பயன்படுத்தும் வார்த்தைகள் வேதத்தில் இல்லாதவைதான். ஆனால் தேவன் யெகோவாவாகவும், இயேசுக்கிறிஸ்துவாகவும், பரிசுத்த ஆவியராகவும் வெவ்வேறு இடங்களில் வெளிப்படுத்தபட்டதைப் பார்க்கிறோம். இது வேதத்தில் இல்லாதது அல்ல.

நான் எழுதிய 14 காரியங்களுமே ஜனங்களை மரியாள் வணக்கம், பரிசேயத்தனம், அன்பற்ற மாய்மாலம், சுயம், பொய், உலக சிநேகம் போன்ற காரியங்களிலிருந்து மக்களை மனந்திரும்பச்செய்யும்படி எழுதப்பட்டது. முறைமைகளை மாற்றுவதால் எழுப்புதல் வந்துவிடாது என்பதையும் மனந்திரும்புதலே அவசியம் என்பதையும் தெளிவுபடுத்தி எழுதியிருந்தேன். ஆனால் தங்களது கேள்வியானது கிறிஸ்துவை இரட்சகராகவும் ஆண்டவராகவும் ஏற்றுக்கொண்டுள்ள யாராலும் சகிக்க முடியாதது. ஆட்டுக்குட்டியானவர் ஆராதனைக்குரியவர். அவர் கனத்துக்கும் மகிமைக்கும் பாத்திரர். அவர் தேவனுடைய ரூபமானவர், அவரையும் பிதாவையும் ஆவியானவரையும் பிரிக்க முடியாது. அவர்களது தன்மையை ஆராய்வது என்னைப் பொறுத்தவரை அவசியமற்றது.

என் இயேசு ஆராதனைக்குரியவர் என்பதில் எனக்கு சந்தேகமில்லை. எனக்காக பரலோக மகிமையை விட்டிறங்கி மனிதனாக அவதரித்து, எனக்காக தன் ஜீவனையும் கொடுத்து, மரணத்தை வென்று பிதாவின் வலது பாரீசத்தில் வீற்றிருப்பவரை ஆராதிப்பது பாவமென்றால். அந்தப் பாவத்தை சாகும் வரை அநுதினமும் செய்ய விரும்புகிறேன். என் நேசர் இயேசுவை ஆராதித்தால் நரகம் தான் என்றால் அந்த நரகத்துக்கே போக விரும்புகிறேன். போதுமா? இந்த விஷயத்தில் எனது நேர்மையையும் நடுநிலையையும் தாங்கள் கேள்வி கேட்க விரும்பினால் தங்கள் கருத்துப்படி நேர்மையற்றவனாகவும், நடுநிலை தவறிய மாபாவியுமாகவே இருந்துவிட்டுப் போகிறேன்.

எனது ”பாபிலோனும் எருசலேமும்” கட்டுரை குறித்து உங்கள் தளத்தில் பாராட்டிவிட்டு ஒரு கேள்வியும் எழுப்பியிருந்தீர்கள் அப்பொழுதே உங்களது நிலைப்பாட்டை அறிந்து கொண்டேன். அதே போல தமிழ் கிறிஸ்தவத்தளத்திலும் இதுபோன்ற கருத்தையே வைத்து எல்லா சகோதரரோடும் விவாதிக்கிறீர்கள். இதுவரை 25 கட்டுரைகளுக்கு மேல் எனது தளத்திலேயே எழுதியிருக்கிறேன் ஒன்றில் கூட கருத்தைப் பதிவு செய்யாத தாங்கள் திரித்துவம், இயேசுவுக்கு ஆராதனை போன்ற காரியங்களில் மாத்திரம் அளவுகடந்த ஆர்வத்தோடு விவாதிப்பது ஏன்? இதன் மூலம் தாங்கள் என்ன சாதிக்க விரும்புகிறீர்கள்?

நான் எனது இன்றைய திருச்சபைகளின், ஊழியக்காரர்களின் பாவங்களுக்கு விரோதமாக எழுதுவதால் நான் திருச்சபைகளையும் ஊழியர்களையும் விரோதிப்பதாக யாராகிலும் தப்பான அர்த்தம் கொண்டால் அதற்கு நான் பொறுப்பல்ல, நான் சபைகளையும் ஊழியர்களையும் (பாபிலோனும் எருசலேமும் ஜெபிக்கின்றன கட்டுரையில் ஜெபிக்கும் பாபிலோன் ஊழியரையும் சேர்த்தே சொல்லுகிறேன்) அளவில்லாமல் நேசிக்கிறேன். அதனாலேயே அவர்களின் பாவங்களுக்கு விரோதமாக எழுதுகிறேன். ஏனேனில் அவர்கள் தங்கள் உலக சிநேகத்தை விட்டு மணவாளனிடத்தில் ஒருநாள் திரும்பிவிடமுடியும். அவர்கள் என்னை அடித்தாலும் உதைத்தாலும் வெறுத்தாலும் நான் அவர்களை நேசிக்கிறேன்

ஆனால் யெகோவா அல்ல இயேசு மாத்திரமே கடவுள் என்றோ, இயேசு அல்ல யெகொவொவே கடவுள் என்றோ, ஏழாம் நாள் மட்டுமே ஆராதிக்க வேண்டும் என்றோ சொல்லுபவர்களுக்கு நான் பல ஆயிரம் மைல்கள் தூரமானவன். திருச்சபைக்கு விரோதமாக நான் எழுதுவதால் அவர்கள் என்னை கட்டி அணைத்து முத்தமிட முனைந்தாலும் நான் அவர்களது விரோதியே! அவர்களோடு விவாதிப்பதையும் விரும்பவில்லை. அவர்கள் தங்களது CULT கொள்கைகளைக் கொண்டுவந்து எனது வாசக சகோதர சகோதரிகளைக் குழப்புவதை என்னால் ஒருபோதும் அனுமதிக்க முடியாது. மன்னிக்கவும்!